Laatste dagen, verblijf op Krabi, Ao Nang

Donderdag 9 februari

Goedemorgen, hier zijn we weer. We hebben een gat in het matras geslapen en Kwep heeft al deze tijd ongestoord d’r slaap kunnen vast houden. Dus de goede weg is weer ingeslagen. We kunnen gerust van geluk spreken dat het een heftige maar korte storing is geweest van maag en darmen, dat loopt wel eens anders af hier in Thailand. Vast ergens iets verkeert gegeten. Maar nu over tot de orde van de dag, een lekkere douchje en dan op naar het laatste ontbijt hier in Andaman Legacy Resort te Koh Phi Phi. Kwep start rustig aan met een toast en als we er genoeg van hebben gaan we de koffers pakken. We hebben niet de vroegste boot genomen, met het idee dat we niet konden voorzien hoe Kwep zich voelde vandaag, dus alles op ons gemakkie aan. We leveren de koffers in bij de receptie en gaan nog effies op pad. Onderweg zijn we het er over eens, al hebben we niet alles gezien wat we wilden, het kermisgehalte is toch erg hoog hier. Het grootste genot hier is adembenemend op een terras genieten van de prachtige Karst gebergten-rotsen, en het kristalheldere water met de poeder witte stranden en de vele prachtige boten die af en aan varen. In de avond komt de jeugd van stal, en dan is Loret de Mar er niks bij. Past eigenlijk niet bij zo’n idyllische omgeving, maar het is zoals het is. We drinken nog een lekkere kop machine koffie en kuieren terug naar ons hotel.

De koffer boy staat al klaar en om 12.00u is het tijd om met de koffers in de handkar richting de pier te wandelen. Omdat we pas om 13.30u met de ferry boot vertrekken zijn we volgens ons wel erg vroeg, we zijn zelfs de allereerste die arriveren. De koffers op de ferry en nu maar wachten. Bloddy hot en daar staan we dan. Dan maar efkes binnen wachten, hier blaast de airco lekker. Naarmate de tijd verstrijkt loopt het schip vol en er gaan wel zo’n 200 personen op. Om 13.40u is het zover, we vertrekken naar Krabi, zo’n 40 kilometer verderop en het zal ongeveer 2 uur gaan duren. Tijdens deze vaart komt er een man waar we een taxi kunnen boeken, dat doen we maar meteen. En we kunnen af en dan buiten op het dek staan, de hele route buiten blijven is niet te doen, je verschroeit gewoonweg en de wind lijkt hier op de eilanden niet te bestaan.

Na een behouden vaart, schip ahoy, meren we aan bij de pier van Krabi. Prachtig aangelegd hier, maar de koffers moeten wel eerst nog even tegen een vrij steile boothelling op gesjouwd worden, pffff. Als dat gebeurt is staat de MiniVan taxi klaar die ons naar Ao Nang zal brengen. Met een man of elf erin, en dan van ieder alle bagage erbij, wat een giller. De beste chauffeur wil dat Driek een kinderwagen op schoot neemt. Ha, ha, dat mocht hij denken, Driek gaat stevig in protest en de papa waar de kinderwagen bij hoort is de aangewezen sjors. Zo, eindelijk kunnen we on route. En wat treft, we kunnen 20 minuten later als eerste uitstappen, das een meevaller zeg. Nu nog even inchecken en dan is het zover, onze laatste kamer van deze reis zal een feit zijn.

Maar eenmaal bij onze kamer aangekomen, zitten we in een hoek gepropt waar ons zitje dwars op het huisje staat, iedereen over onze tenen naar het zwembad moet en de buurman zit zowat op schoot als hij naar buiten komt. Tot overmaat van ramp zijn ze ook nog met de bouw van een hotel bezig recht achter dit huisje, het slijpt en het boort er hier op los, wat is dit hier. Omdat wij erg laat geboekt hebben was er hier alleen een dure kamer beschikbaar en dat zou deze dan moeten zijn. Driek vind het meteen helemaal niets en Kwep wist even niet wat ze ervan vond. Die was gewoon blij er te zijn. Toch maar even vragen, maar het was helemaal volgeboekt. Oeps, het zit even niet mee. Driek gaat dan eerst maar even een drankje halen, daar zijn we wel aan toe. Maar wat blijft hij lang weg zeg. Wat blijkt, hij is op kamerjacht. Kwep wordt geroepen even mee te gaan kijken. En ja hoor, we hebben beet. Eerst een supermoderne hightech luxe maar erg ongezellige kamer zelfs met een privézwembad, maar ze hadden plots ook nog een simpele maar erg leuke houten Thaise bungalow in een tropische tuin. Wel met een slordig zijaanzicht van een bouwopslag onder de hotelvloer, maar als we gewoon recht vooruit kijken is het amazing hier. Nou, dan weten wij het wel. Het wordt de simpele Thaise bungalow, het is echt een snoesje hoor, vind Kwep, hihi. Driek weer naar de receptie, hij is in vorm. Hij gaat eerst nog even wat bathjes terug halen, want dit zal toch niet dezelfde prijs kosten als dat wij betaald hebben. Ook dit is vrij snel geregeld en nu kunnen we eindelijk op ons lekkere terras plaats nemen, hè, hè. En wat zitten we hier heerlijk, midden in het groen, een mooie vijver voor ons neus, lekker rustig dus we zijn helemaal content. 

Nu nog effies de koffers openritsen en ons opfrissen. Want we vullen de avond met een lekkere maaltijd hier om de hoek van ons hotel en het bijwerken van het verslag moet ook nog effies gebeuren. Wat is dit fijn hier, een heerlijke stoel, een fijne terrastafel, dus het schrijven is vanaaf een genot. Ook is de temperatuur naarmate de avond vordert heel wat aangenamer. Het gevoel van normaal adem kunnen halen doet ons goed. Het wordt dan ook een latertje vandaag, maar we hebben gister een marathon slaapje gehouden dus we kunnen er tegen. Maar toch wordt het ook vandaag ooit de hoogste tijd, dus we gaan nu echt te bed, tot morgen allemaal.

Vrijdag 10 februari

Weer wat geschiedenis. Krabi is een stad van ongeveer 25.000 inwoners in de gelijknamige provincie Krabi. Deze stad is met name bekend vanwege de mooie natuur, zee en strand in de omgeving. Krabi wordt ook vaak gebruikt als basis voor excursies naar bijvoorbeeld Koh Phi Phi of Koh Lanta. Daarnaast is deze omgeving zeer geliefd bij klimmers vanwege de veel kalksteenrotsen in de regio. In Krabi wonen vooral boeddhisten en een klein percentage moslims. Er zijn een aantal tempels (wat) en moskeeën (masa-yit) in Krabi. Een paar daarvan zijn open voor publiek, de Tiger Cave Temple als belangrijkste trekpleister. Naast deze tempel zijn er onder andere nog de Wat Bang Riang, Klong Thom en Wat Kaew Korawaram tempel.

Sawadee ka, lekker uitgerust beginnen we dag met een bakkie op ons terras. Lekker uit de zon en een redelijk aangename temperatuur. Wat een genot zeg. Even een douchje pikken en dan lopen we op ons gemak naar de ontbijtruimte. We smullen van een geweldig lekker ontbijt, hier ziet het er wel erg verzorgd uit allemaal. Nog een bakkie extra tot besluit en nu weer even terug naar ons gezellig bungalowtje. Maar niet voor lang, want hier rijd een gratis shuttle die je ieder uur van en naar het strand rijd. En wij maken hier om te beginnen maar eens gebruik van.

Maar het is maar zo’n vijf minuutjes en dan moeten we er alweer uit. Het is op dit punt een drukte van jewelste. Hier worden de boottochten naar allerlei verschillende eilanden aan de man gebracht, en daar is veel vraag naar dat blijkt wel. Wij beginnen maar gewoonweg te wandelen langs zee. En wederom de prachtige rotsen als uitzicht. Het houd maar niet op al dit moois. Een poosje verder nemen we plaats op een leuk terrasje aan zee, wel onder een pitrieten afdak, want in de zon is niet te doen, en Kwep moet ook nog eens extra voorzichtig zijn hè, geen kunstjes deze keer. Wat gezellig is het hier, ook al is het ook hier bezaait met toeristen. Maar ja, het is tenslotte ook hoogseizoen hè in het hete Thailand. We gaan er even later weer vandoor en lopen langs zee op, en dat is hier nogal een afstand. Heerlijk met de pootjes in het water en zonneke op de rug, efkes kan da wel.

En aan het eind van dit strand beginnen de shopjes. Even kijken hoor, Kwep wil eigenlijk nog een zomers jurkske kopen. Shopke in, shopke uit, effe passen, en meteen weer soepnat van het zweet. Maar……we hebben wat gescoord, het jurkske zit in ons taske, eindelijk!! Wij nog een eindje door, maar wat een hitte, dus effe blussen hoor. Een leuk restaurant aan zee, met massief houten stoelen waar je je een breuk aan sjouwt om ze te verplaatsen. We ploffen neer en genieten van ons drankje, heerlijk hoor. We vragen hier meteen even de wifi code, maar wat een giller. Today werkt ie niet hoor, de baas heeft de internetverbinding niet betaald, ha, ha. Hier maak je echt van alles mee, hi, hi. Dan kijken we later nog wel wat er in Krabi te doen is, meer wilden we niet weten.

We wandelen even later op ons gemak terug naar ons bungalowtje, en daar hebben we ruim de tijd voor uitgetrokken met al die verschillende shopjes, leuk hoor. Hier genieten we van een bakkie en nu is het badpaktijd, dat mag nu wel een keer. Een geweldig mooi zwembadje in een prachtige tropische tuin, het is echt genieten hier. We doen voor de rest van de dag niet veel meer en dat bevalt ons goed. We gaan nog wel eten natuurlijk, we laten ons daarvoor afzetten met de shuttle van het hotel en eten lekker aan zee met de pootjes in het zand, verrukkelijk. Dan rest nog een wandeling terug en genieten we de avond door heerlijk op ons terrasje. Tegelijkertijd weer effe tikken voor het verslag, dat is peanuts nu het alsmaar korter wordt. Ho even, wat komt er hier nu voorbij, een vliegende schemerlamp. O nee, het zijn vuurvliegjes die ons gratis bijlichten, geweldig toch!! We worden gewoon helemaal zen hier, echt een lekker plekkie.

Zaterdag 11 februari

Zijn we weer, geslapen als een roos, en klaar voor het ontbijt. En dat is niet veel anders als gister, het is hier TOP. Ook de rest van de dag valt er weinig spannends te melden, we doen het lekker rustig aan, scooteren vinden wij het hier te druk voor dus dat gaat het niet worden. Varen naar een eiland valt ook af, want het begint flink te regenen terwijl we op hetzelfde plekkie aan zee zitten als gister, en het lijkt erop dat het zomaar niet over is. En dat klopt. Op de weg terug naar ons bungalowtje zijn we mede daardoor nog even een kapperszaak ingevlucht, Driek wil toch de traditie in ere houden en heeft zich een Thaise coupe aan laten meten en we hebben meteen een schuilplaats voor de volgende tropische bui. Wat een massa water komt er hier dan naar benee zeg.

Zo gaat het de dag en zelfs de avond verder, bui aan, bui uit, bui aan, bui uit. Het voordeel is wel dat het voor eventjes lekker afkoelt, maar toch willen we niet dat dit te lang duurt. Ook hier verveelt die natte toelie snel, bah, bah. We zitten nu nog wel heerlijk op ons terrasje te luisteren naar de flinke regenmassa op ons dak, laptop op tafel, drankje erbij, wie doet je wat. En nu maar kijken of het weer morgen hersteld. En voor nu, truste allemaal!!!

Zondag 12 februari

Dat was weer een lekker nachtje. Eerst even de gordijntjes open en buiten kijken. Ja, ja het zonneke schijnt ons weer hartelijk toe. Dan maar weer een lekker bakkie op tafel. Dat is vaste prik alle dag. En nu effe de boel oplappen en naar het ontbijt. Hier smullen we opnieuw van al het lekkers. Nu is het tijd voor een uitstapje, vinden wij zelf. Eerst met de shuttle naar het strand, een bakkie op ons vaste stekkie en dan naar de kaartjesverkoop voor de boottaxi. We gaan vandaag naar Railay Beach. We hoeven maar even te wachten, want er moet minimaal 8 personen mee en dat is geen enkel probleem hier. Daar gaan we dan, we klauteren in de longtailboot en gaan op weg.

Onderweg is het zoals altijd, adembenemend, dat houd hier gewoon niet op, zo bijzonder mooi overal op zee, whauw, whauw. De eerste personen worden afgezet op Ton Sai Beach. Ook een poederwit strandje tussen de kalksteen rotsen in, bijzonder mooi. Dan wij weer on route en na zo’n kwartiertje varen en oh, aah, zo mooi, stappen wij uit de boot op Railay Beach West. Railay Beach is een schiereiland wat alleen uit toerisme bestaat. Het wordt alle dagen van de week druk bezocht door vakantiegasten vanuit Ao Nang, je vaart er inderdaad met een longtailboot in een kwartiertje naar toe, 200 bath pp voor een retourtje. Tja, daar staan we dan, alweer zo’n prachtig strand, maar overspoeld door alle toeristen, waar wij er ook 2 van zijn. Er liggen wel 50 longtailboten geparkeerd en honderden toeristen die hier op het strand vertoeven. Even kijken, we zien een mooi terras. Daar gaan we eerst maar eens even gebruik van maken, lekker op het strand alles op een afstandje bekijken. En ja hoor, we zitten hier in een halal restaurant, geen alcohol hier. Maar Driekie mag bij de buren een pilsje kopen en het op dit terras opdrinken, dat kan dan weer wel, hi, hi. En wat zien we hier, de bergbeklimmers aan het werk tegen de kalkstenen rotsen op. Dat is hier weer de favoriete bezigheid om te doen. Na een poos hier lekker uit het zonneke gezeten te hebben wandelen we maar eens wat rond. We slaan gewoon maar ergens een pad in. We passeren een gigantisch vakantieresort waar we hier langs lopen, het lijkt wel het hele eiland te beslaan. Want wat horen we, we horen weer golven. In een poep en een scheet staan we dan ook aan de andere kant van het eiland.

Deze kant schijnt Railay Beach Oost te zijn. Hier ligt een betonnen wandelpad aan zee, waaraan de meest luxe resorts staan te pronken. Het strand stelt hier niks voor, het is eb en als je ziet wat een bende hier, bah, bah. Het moet een kiezelstrand voorstellen wat overwoekerd wordt door mangrove, maar nu lijkt het meer op een vuilnisbelt. Er zijn wel talloze restaurantjes, barretjes, en toch ook nog verschillende guesthouses waar een sort off reggae sfeertje hangt. De meeste wel een massa trappen op, want de kalkstenen rotsen pronken ook hier overal bovenuit en daar is gewoon tegenaan gebouwd.  Echt leuk en mooi om te zien. Dan staat er op een bord Walkingstreet, wij erin. Een zandpad met allerlei pietepeuterige shopjes, authentieke restaurantjes en ja hoor, daar zijn ze weer, de monkeys. Die leven hier overal tussen het groen wat tegen de rotsen op groeit, want zelfs op ons terrasje horen wij ze ook iedere avond brullen, de ellendelingen, grrrr.

En ja hoor, het is weer tijd voor een terrasje, Driek wil graag kippenpootjes als snack en die staan hier op de kaart. Moeder herself komt eraan en ze gaat de diep fried crispy chicken klaar maken in haar sublieme keuken, uhhh.  De kat springt bij ons op tafel, de vliegen om ons heen krijg je cadeau, maar wat is het smullen van die lekkere crispy kip. Deze Walkingstreet hier is echt een leuk straatje, jammer dat het tegelijkertijd ook een Thaise bende is. Ach wat maakt het ook uit, uiteindelijk is dat meestal toch het gezelligst. Wij na ons hapje weer door, en zo komen we vanzelf weer op het strand van Railay Beach West. De boten liggen klaar en wij er weer in. En wat een golven zeg, het waait inmiddels behoorlijk en de lucht boven ons wordt nu weer steeds donkerder. Het zal toch niet hè.

Gelukkig komen we wiegend en wel droog aan op Ao Nang Beach. Nu is het nog een lekkere wandeling naar ons fijne bungalowtje. Kwep wil eigenlijk wel weer even een plons in het zwembad doen, al is het maar om af te koelen. Maar het blijft dreigen boven ons koppie. Lijkt wel of het weer gaat regenen. Toch het badpak aan en een duik in het zwembad. En ja hoor, de handdoek ligt nog niet of, drup, drup. Het regent weer. Sodeju, dat is nou dag 2 van de 3. Grrrr. Dan maar weer onder het afdak van ons huuske. Bakkie erbij en zo verstrijkt de tijd. Efkes douchen en is het alweer tijd voor het avondeten. Inmiddels is het wel weer droog, dus das mooi meegenomen. Vandaag gaan we voor dichtbij, we nemen plaats in een restaurant, en wat treft, halal. Geen alcohol, dat is de 2e keer vandaag. Er zijn hier veel halal restaurants, waar je uiteindelijk wel gewoon een Thaise maaltijd kunt bestellen. Dat doen we dan ook en ondanks het waterke als drankje smaakt het verrukkelijk. De rest van de avond is zoals alle andere, verslagje bijwerken, fotokes kijken en vooral genieten van alle jungle geluiden om ons heen. Fantastisch gewoon!!! Nu gaan we zo naar bed, ons laatste Thaise nachtje breekt aan. Daarom alvast het laatste verhaaltje voor jullie op de post. Morgen nog een aantal uurtjes hier genieten en dan is het tijd voor de terugreis. Dat wordt nog een hele kluif, van Krabi naar Bangkok en meteen door van Bangkok naar Doha en van Doha naar Amsterdam.

Samengevat hebben we gigantisch veel moois gezien en een fantastische tijd gehad hier in Thailand. Het was wel een heel andere vakantie als alle vorige, een aangepast program zelfs, maar niet minder mooi en o zo dankbaar dat we dit hebben kunnen doen, wie had dat gedacht een half jaar gelee. Deze vakantie gaat dan ook te boek als een speciale herinnering en dit pakken ze ons mooi niet meer af!!

Iedereen super bedankt voor alle leuke reacties, dat heeft ons erg goed gedaan, thanks!